10 Haziran 2007 Pazar

Het leven in Istanbul : De eerste 10 dagen

Het inmiddels alweer 10 dagen geleden dat ik naar Turkije ben gekomen en ik moet eerlijk zeggen dat het aardig begint te wennen. Je hoort wel vaker van mensen dat “alles went”. Nou ik geloof dat het werkelijk zo is.

Ik moet zeggen dat je als iemand uit Nederland zeker een omschakeling nodig hebt in Turkije qua tijdsbesef en andere zaken om echt te kunnen integreren in het leven hier.

Hier zijn enkele constateringen van mij omtrent het leven in Istanbul (in vergelijking met Nederland):

Calamiteiten

Het is verbazingwekkend om te zien hoe het leven hier doorgaat, ondanks dat er soms geen stromend water of elektriciteit is. Onlangs zat ik in de wijk Eyup in een internetcafé toen ineens de elektriciteit uitviel. De hoofd PC had gewoon een UPS (noodaccu) waardoor het gewoon bleef doorwerken en iedereen kon betalen. Toen ik weer buiten stond, zag ik dat het licht bij alle restaurants en winkels binnen enkele minuten gewoon weer aanging, omdat ze allemaal een noodgenerator hebben. In Nederland betekent een elektriciteitsuitval meestal meteen een chaos :)

Zo zie je maar weer : een te betrouwbare samenleving heeft als nadeel dat het hardst wordt getroffen bij calamiteiten.

Het Verkeer

Het Verkeer in Istanbul is van de ergste soort dat je kunt bedenken en zit soms muurvast. Wat eigenaardig is ,dat je ziet dat auto’s op een tweebaansweg kris kras door elkaar rijden, heel snel van baan veranderen, onaangekondigd invoegen. Daarom wordt , wanneer een auto van achter wordt genaderd, ook even éénmaal getoeterd zodat de voorligger op de andere rijstrook weet dat hij moet opletten en niet zomaar van baan moet veranderen. Het is echt verbazingwekkend hoe goed wordt gecommuniceerd met één enkel toeter. Het nadeel : onnodig veel lawaai :)

Het openbaar vervoer is in Istanbul erg goed geregeld en ze zijn nu zelfs bezig met een metro lijn onder de Bosporus door. De trams zijn modern en hebben airconditioning. Voor 6 YTL (3 Euro) kan je een soort sleutelhangertje kopen die je bijna overal kan laten opwaarderen. Bussen en trams hebben een apparaat bij de ingang waar je de AKBIL sleutelhanger tegenaan moet houden totdat je een piepje hoort. Een rit kost gemiddeld 1.25 YTL (0,63 Euro), waar voor de zelfde route een taxi ongeveer 10 YTL ( 5 Euro) kost.


Tijdsbesef

Tijd is een bijzonder relatief begrip in Turkije, zeker in Istanbul. Ik vermoed dat het voornamelijk te maken heeft met het verkeer, hoe gek het ook mag klinken. De drukte van het verkeer in Istanbul is bijzonder variabel en meestal heeft het geen zin om een specifieke tijd af te spreken omdat het je 9 van de 10 keer toch niet zal lukken om tijd aanwezig te zijn. Het is dan ook begrijpelijk dat het een gewoonte is geworden dat mensen een tijdstip niet heel nauw nemen bij gemaakte afspraken.

Het is altijd erg amusant om te zien hoe wij samen Detlev (de Duitser waarmee ik samenwerk en een kamer deel) altijd zitten te stressen in de ochtend om 9 uur aanwezig te zijn op werk om vervolgens erachter te komen dat wij de enige zijn die aanwezig zijn ( behalve de bewaking natuurlijk). De directeur komt meestal een half uur later en de secretaresse een uur later.

De hoofdarchitect die aan het museum werkt, maakt het regelmatig wel heel bont door zelfs een paar uur later of in de ergste gevallen een halve dag later te komen opdagen. Vorige week kwam, Victoria, een Spaanse “museum ontwerpster” bij ons op bezoek. Ze is door het architectuurbureau ingehuurd om het interieur van het museum te ontwerpen. Het was grappig om de verbijstering op haar gezicht te zien wanneer de hoofdarchitect weer eens 3 uur later kwam dan afgesproken. Iets wat zij absoluut niet kon begrijpen :)

Trouwens, over Victoria gesproken, wat is de wereld toch klein! Tijdens mijn rondreis door Andalusië in februari had ik in Granada, de Parque de Ciencias bezocht waar ze een kleine tentoonstelling hebben over de geschiedenis van wetenschap in Moors Spanje. Ik had me toen afgevraagd welk bedrijf het nou eigenlijk had ontworpen, ook omdat ze bezig waren met een nog groter project. Het blijkt dus dat het bedrijf van Victoria de tentoonstelling heeft ontworpen. Ze zei dat ze erg blij was mij te ontmoeten, omdat ze op zoek zijn naar “content-experts” en dat ik meer dan welkom ben als ik met ze wil samenwerken voor hun nieuwe tentoonstelling in Granada. Eerst maar dit succesvol afronden, maar ik zou het super leuk vinden om aan een tentoonstelling te werken in Granada. Sindsdien ik Andalusië heb bezocht ben ik gewoon betoverd door de schoonheid van die streek :)

Mijn Collegas

Even wat informatie over mijn collega’s: We zijn dus in totaal met vijf personen in het museum ( + 1 persoon permanente bewaking) . De directeur, de secretaresse en drie academici.

De directeur, Mr. Hayrullah, is historicus en een aardige man met een goed gevoel voor humor. Hij is erg behulpzaam en probeert al een hele week allemaal dingen voor ons te regelen terwijl de officiële status van het museum nog niet eens is geregeld, wat het extra moeilijk maakt voor hem. Maar aangezien het iemand is die overal wel “vriendjes” heeft zitten en ook heel goed weet hoe het systeem hier werkt, heeft hij altijd wel zijn methodes om dingen voor elkaar te krijgen, ondanks alle bureaucratie.

De secretaresse, Rukiye, 20 jaar, is erg lief en heeft als hobby koken (Waarschijnlijk ook omdat ze ervoor heeft gestudeerd) . Als ze even niks te doen heeft zit ze recepten te schrijven in haar receptenboek. En koken kan ze!!! Af en toe brengt ze eten voor ons mee dat ze zelf heeft gemaakt en het is met één woord verrukkelijk!

Abdurrahman, één van de drie academici in het museum, is 32 en gepromoveerd op het gebied van Islamitische Filosofie,kan heel goed Arabisch, heeft 5 jaar in Duitsland gewoond en spreekt goed Duits. Hij heeft de afgelopen maanden als een gek gewerkt om de 5 delige catalogus van het museum vanuit het Duits naar het Turks te vertalen, en dat alles binnen 4 maanden wat , gezien de omvang en de zware inhoud van de tekst, een voortreffelijke prestatie is. Hij is ook verantwoordelijk voor de vertaling van alle bordjes en posters die in het museum komen.

Detlev, mijn andere collega van 46, is ook gepromoveerd in Islamitische Filosofie en kan tevens ook Arabisch. Hij is tevens expert op het gebied van museums, tentoonstellingen en interculturele communicatie. Hij geeft les aan de universiteit van Bremen in het kader van een masterprogramma in “Cultural Sciences”. Hij is bijzonder aardig en zeer interessant gezelschap. Dankzij zijn interesses, studie en werk is hij een goudmijn van interessante informatie en ik zit daarom ook regelmatig notities te maken van de dingen die hij mij vertelt.

Zo vertelde hij mij onlangs dat het verhaal van de ontcijfering van de Egyptische Hiërogliefen toch anders is dan in de meeste boeken wordt verteld. In de officiële versie van het verhaal was het vooral de vondst van de beroemde ”steen van Rosetta” die ervoor zorgde dat de taal ontcijferd kon worden. Maar volgens hem, had de beroemde Duitse orientalist Hammer, die ergens in het midden van de 19e eeuw door verschillende Arabische landen reisde en in totaal 112 soorten alfabet had verzameld, in Egypte een manuscript gevonden van een zekere Ibn Washiya uit de 9e eeuw, waarin het alfabet van Hermes stond. Dit werk werd later naar het Engels vertaald en heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontcijfering van de Egyptische Hiërogliefen.

Ik heb deze gegevens nog niet kunnen verifiëren maar gaat het zeker nog wel doen.

Een andere keer vertelde hij mij over een vondst dat werd gedaan aan de Duitse kust. Ergens voor de kust van Duitsland werd een grote hoeveelheid keramiek gevonden waarvan de curator had gezegd dat de motieven op de gevonden keramiek duidelijk Islamitisch zijn. Tot zijn verbazing zag hij dat, ondanks dit gegeven , later de borden die bij de keramiek werden geplaatst in het museum vermeldden dat het keramiek van Europese oorsprong betrof. Hij zegt dat hij het wel vaker meemaakt in Duitsland.

Voor de rest blijkt er een Nederlands Instituut Turkije te zijn in Istanbul in de Beyoglu district van Istanbul.

Ik vertaal even een stukje van de website:


“Opgericht in 1958 als het Nederlands Historisch-Archeologisch Instituut, is het NIT een onderzoekscentrum toegewijd aan de studie van de (historische) culturen en gemeenschappen van Anatolië en Turkije. Meer breed gezien, het instituut beoogt het ondersteunen van alle vakgebieden die gebaseerd zijn op Anatolië, Het Nabije Oosten en de Oost Mediterrane wereld. Het heeft een lange traditie van het uitvoeren van archeologische projecten. De architectuurgeschiedenis van de Ottomaanse periode is een tweede focus van onderzoek. Buiten dit alles, ondersteunt en bied faciliteiten aan voor onderzoek dat wordt uitgevoerd door Turkse en Nederlandse academici en instellingen en anderen”

Ze hebben ook 3 gastkamers voor onderzoekers en studenten die tijdelijk willen verblijven in Istanbul. Er is de mogelijkheid om tot 3 maanden gratis te verblijven in het gasthuis op voorwaarde dat je een bijdrage levert aan het instituut aan de hand van een te geven workshop, lezing of iets anders. Anders kost het studenten 50 euro per week wat heel goedkoop is voor een kamer met airconditioning, draadloos internet en elke dag schone lakens J Aanvragen moeten minimaal 3 maanden van te voren ingediend te worden.

Omdat het leek me wel leuk om “landgenoten” te ontmoeten heb ik een e-mail gestuurd en contact met ze opgenomen en meteen dezelfde dag een antwoord terug gehad. Ik ga binnenkort de directeur Dr. Fokke Gerritsen en onderzoeker Dr. Machiel Kiel persoonlijk ontmoeten. Dr. Kiel is gespecialiseerd in Ottomaanse geschiedenis en architectuur.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Rustig genieten van de zon in het groen, weg van massa’s toeristen? Dat kan met ‘Eliza was here’.

Die onlinereisorganisatie is gespecialiseerd in betaalbare, kleinschalige accomodaties: authentieke landhuizen, boerderijen en finca’s.

„Waar iedereen rechts afslaat, gaat Eliza linksaf” is al enkele jaren een succesrijk motto in Nederland. ‘Eliza was here’ heeft nu ook een Belgische reissite en een kantoor in Antwerpen.

Bestemmingen: Algarve, Andalusië, Korfoe, Gran Canaria, Kefalonia, Kreta, Lefkas, Lesbos, Mallorca, Peloponnesus, Rhodos, Sardinië en Zakynthos. ‘Eliza was here’ regelt
voor u de vlucht, het verblijf en een huurwagen.

De organisatie is vernoemd naar de fictieve vakantieganger Eliza die alle accommodaties al bezocht heeft. Zij meldt persoonlijke ervaringen op de website. Ook de reacties van vakantiegangers vindt u er ongecensureerd.

Informatie
http://www.elizawashere.be