Het begin van een avontuur

Het is alweer bijna een week geleden dat ik naar Turkije ben gekomen en ik kan nu wel zeggen dat ik in die ene week een jaar ouder ben geworden Na een probleemloze maar vermoeiende vlucht naar Ankara ( met 70 kg bagage waarvan 20 kg boeken en documentatie) heb ik me donderdag avond gevestigd in het gasthuis van de wetenschappelijke raad van Turkije. Ik, met mijn Nederlandse mentaliteit, had me voorgenomen om vrijdag effe mijn handtekening onder het contract te zetten en meteen door te vliegen naar Istanbul om daar lekker op mijn gemak 2 dagen uit te rusten in Istanbul om vervolgens maandag mijn werk te beginnen bij het museum. Jullie zullen ook begrijpen dat het niet bepaald ging zoals ik het gepland had. In de ochtend, bij personeelszaken, kreeg ik dus een stapel formulieren waar je echt "U" tegen zegt en werd een van de werknemers daar een halve dag vrij gegeven om speciaal de hele dag met mij mee te lopen om alle formaliteiten te regelen. Nou, dat was dus al geen goed teken voor wat zou komen. Na eerst minstens 20 keer een handtekening gezet te hebben begon mijn avontuur eerst met het laten maken van 16 pasfotos. Vervolgens moest er een turkse bankrekening geopend worden omdat ze geen geld kunnen storten op een nederlandse rekening. Dus dat moet ik zelf maar regelen. Vervolgens moest ik naar de gemeente om een nieuwe turkse ID kaart te halen omdat de mijne geen SOFI nummer heeft, wat recentelijk is ingevoerd in Turkije. Eenmaal bij de gemeente aangekomen blijkt de lift het niet te doen, dus 10 megatrappen omhoog en omlaag, twee keer, want na het trekken van een nummertje en ik maar andere zaken gaan regelen omdat ik maar slechts 200 wachtenden voor mij had. Dus ging ik naar het justitieel paleis om een "bewijs van goed gedrag te halen" en dan weer terug naar de gemeente..gelukkig hoefde ik nog maar 1.5 uur te wachten op mijn beurt. Wat mij alleen nog resteerde was een gezondheidsrapport halen, maar dat kon ik gellukig ook later in Istanbul doen. Vervolgens ging ik weer terug naar Personeelszaken en kreeg ik een pasje als werknemer van TUBITAK. Toen moest ik weer enkele tientallen handtekeningen zetten. Net wanneer ik dacht, lekker alles is voorbij, kreeg ik te horen dat ze mij de volgende ochtend al verwachtten bij het Museum in Istanbul omdat Prof. Sezgin, de grote baas uit Frankfurt ineens had besloten om niet maandag maar zaterdag te komen om alle instrumenten en replicas uit te pakken. De ochtend lukte niet maar in de middag maar met de vliegtuig naar Istanbul gegaan. Toen ik aankwam bij het hotel/gasthuis dat ze voor mij hadden geregeld bleken ze van niks te weten en bleek het veranderd te zijn naar een andere gasthuis. Dus kon ik weer de taxi nemen naar een totaal andere wijk van Istanbul. En dat kon niet omdat het verkeer totaal vastzat door de RED BULL airshow dat op dat moment aan de gang was over de bosporus, dus ben ik maar met koffers en al rechtstreeks naar het museum gegaan. Eenmaal aangekomen zag ik dat ze al de helft van de instrumenten hadden uitgepakt en kon ik meteen gaan meehelpen. Kortom, aan het einde van de dag was ik dus doodop. Zondag was de tweede ronde. Tot nu toe dus geen vrije dag gehad. Boven dit alles zit het museum sinds 2 dagen zonder electriciteit en daardoor zonder thee, koffie, telefoon, internet. Verder is alles maar ook alles nog "in constructie". Dit alles terwijl er 9 juli er een tijdelijke expositie klaar moet zijn voor een groot aantal internationale VIPS. Vandaag konden we volgens de directeur van het museum naar het restaurant van de Provincie Istanbul op 10 minuten loopafstand. Hij zou het geregeld hebben. Eenmaal daar aangekomen blijkt het natuurlijk niet zo te zijn. Ohh ohhh ohh İk ben benieuwd wat mij nog te wachten staat hier... Kortom, de wet van murphy heeft ons hier flink te pakken.. Maar toch, ondanks alle ellende, is het ontzettend leuk om hier te zijn..het museum is in een fantastisch eeuwenoud park rondom het Topkapi paleis met prachtige kastanje bomen en historische gebouwen. Het mooie weer en het prachtige uitzicht van de bosporus waar ik elke dag van mag genieten doet toch al mijn stress teniet.. Istanbul is en blijft voor mij de mooiste stad van de wereld!